Lieve Lennox 

Op tweede kerstavond 2022 hebben we onze lieve en allerbeste vriend Lennox moeten laten inslapen. We hebben een kist voor haar gemaakt en een graf dicht bij ons huis. Na een aantal dagen hebben we afscheid van haar genomen. Onder de appelboom in onze herfstige tuin ligt nu een diepe en onvoorwaardelijke liefde begraven die je in de menselijke samenleving maar zelden tegenkomt. Voor ons is de winter nu echt begonnen.

* Lennox is bijna 12 jaar geworden

The area where I live is beautiful, every day I take a walk with our dog Lennox. The sounds, colors and smells are for free and that makes them precious. 

Nature and animals are always there to give us hope and courage in times of shakiness. Also listen to the sound of the birds. (High water IJssel Deventer. February 4, 2021 ) 

Compassie  

Compassie kenmerkt zich door een gevoel van openheid. Je herkent de pijn van de ander als weerspiegeling van je eigen pijn. Compassie houdt in dat je bij het lijden durft te blijven en er niet voor terugdeinst of je erdoor laat overrompelen. Compassie is niet iets zachts er is juist heel veel moed voor nodig.

Jezelf van hartzeer bevrijden 

Om zin en onzin te kunnen onderscheiden, zullen we vreugde en verdriet af en toe de kans moeten geven flink in ons leven huis te houden. Freak out, verdring niets, onderzoek, proef, ruik, voel en kijk toe hoe de dingen zijn en waar ze uiteindelijk toe leiden. Een kortere en veiligere manier om het kaft van het koren te scheiden bestaat er niet. Je weet pas hoe iets is als je tot de bodem bent gegaan.

Bemin de Tijd 

Voor de meesten geldt dat het huidige moment slechts een springplank is naar het volgende dat gaat komen. Vol verwachting jumpen we van golf naar golf, zonder ooit door het echte leven te worden aangeraakt. Naarstig op zoek naar een verborgen schat, terwijl het meest nabije maar al te gemakkelijk over het hoofd wordt gezien.

Tijd is je kostbaarste bezit, heb het lief.

Alles heeft een reden, heeft alles een reden? 

Levensveranderende gebeurtenissen overkomen ons niet om oud nieuws te brengen.
Ze leren ons iets wat we niet wisten, creëren een mogelijkheid die we nooit eerder hebben gezien.

Ons leven is op herhaling gebaseerd.
Ons innerlijk universum bevat oneindig veel keuzemogelijkheden waarmee we ons blikveld kunnen verruimen, maar er cirkelen steeds dezelfe gedachten, gevoelens, voorstellingen of herinneringen in vaste banen rond.
Totdat er in ons leven iets gebeurt waarmee ons innerlijk geen raad weet.
Dan worden we gedwongen onze vaste patronen los te laten en onbekende dingen in ons leven een kans te geven.
Meestal in het begin wat huivering, maar de ervaring leert dat de meesten achteraf dankbaar zijn als blijkt dat het lot hen uiteindelijk met zachte hand naar het onbekende heeft geleid.

Op de foto mijn lieve trouwe hond Maxi (in 2015 overleden): ik heb haar ontmoet toen ik een tijd in Portugal verbleef, ergens in de middle of nowhere.
Ik had geen enkele reden om haar mee te nemen naar Nederland en het heeft ook heel wat voeten in de aarde gehad om haar mee te nemen, maar ze heeft mij zoveel gegeven dat ik nu weet dat er een reden is geweest dat ik haar heb ontmoet.

* Maxi is bijna 14 jaar geworden

Jij bent mijn kleine held 

Jij laat je niet zo vaak zien, maar je bent een kleine held, want jij steekt wegen over waar auto's voorbijrazen en probeert dan tergend langzaam de overkant te halen. Ik vond jou toen je helaas de overkant net niet had gehaald, ik bewonder jou mooie kleine egel en heb je begraven op een plek onder de herfstbladeren.

Veerkracht als metgezel van het leven 

Versta je de kunst van het luisteren? Kun je omgaan met kritiek en leven zonder zekerheden? Besef je dat je de wijsheid niet in pacht hebt? Kun je je vol vertrouwen overgeven aan wat zich van moment tot moment in je leven aandient? Kun je om jezelf lachen en verwonderen over de raadselen van het bestaan? Als je deze vragen regelmatig met ‘ja’ kunt beantwoorden dan zal er veelvuldig veerkracht in je ziel bloeien. 

Veerkracht is een heilzame eigenschap om te bezitten.

'Leef het leven zo gevaarlijk mogelijk' 

Zwart of wit, denken of voelen, lichaam of geest, donker of licht, aan of uit. 
Wie niet durft is laf, wie wel durft is overmoedig.
Veel van ons leven lijkt zich af te spelen binnen het speelveld van twee uitersten.
Maar juist het leven daartussen is zo spannend.

'Verheug je in het leven', 'en zeg er ja tegen, want het leven is de enige waarheid die er is'. 
Wees daarom niet laf, maar ook niet overmoedig en kies de gulden middenweg van de moed,
de kunst om te overleven en het beste eruit te halen.

Heb de stilte lief 

In een wereld die alsmaar luidruchtiger lijkt te worden is het goed om je eens te bezinnen over het nut van stilte.
Dat is niet eenvoudig in een samenleving waarin de nadruk wordt gelegd op consumptie, tempo en een hoge waardering voor activiteit.
Stilte brengt rust, ontspanning, creativiteit, ruimte, tijd om na te denken, te reflecteren en is heilzaam.

Daarom heb ik de stilte lief en dat wil ik ook in mijn foto's laten zien.

Op deze foto ben ik samen met mijn hond Lennox. 

Het paard als spiegel voor de mens (bekijk de korte film) 

Het fotoproject: Natuur en Edelherten 

Zojuist stonden ze daar,
zomaar voor mijn neus,
een edelhert en een ree.
Trots en vooral prachtig, zoveel schoonheid.
Ik mocht er even van genieten en het maakte me, daar midden in het bos, blij.
Zouden de mensen die dit jaar dat 'lekkere' reeruggetje opeten,
ook nog niets van deze schoonheid proeven of gaat dat nu juist aan hun neus voorbij?

Het fotoproject: De ogen van de ziel 

In onze maatschappij ligt veel nadruk op praten en luisteren.
Terwijl de ogen en de lichaamstaal in veel gevallen weerspiegelen hoe iemand zich voelt.
Vaak ontbreekt de bereidheid om zichzelf te laten zien.
Daardoor vertrouwen we steeds meer op woorden en laat onze intuïtie om lichaamstaal goed te verstaan ons weleens in de steek.

De foto's die ik maak voor dit project laten de stilte van de ziel zien.
Bekijk de foto's door te klikken op de rubriek portretten.

Het huisje 

Dwalend over heide
en door lage bosjes,
denkend aan geen enkel nuttig ding,
fluitend zacht en blijde,
blij en vrij en losjes,
kwam ik plotseling
bij een huisje, doodstil en verlaten,
dat in schaduw van wat dennenbossen sliep,
waar het lang geleden
scheen en heel tevreden,
want alleen een geitje blaatte
en een koekoek riep.

(gedicht van R. Horst)


Het huisje op de foto staat op een plek zoals in het gedicht beschreven.